ارزیابی آزمایشگاهی تاثیر افزودنی ها بر رفتار رئولوژی قیر

بالا رفتن ناگهانی قیمت قیر در سال 2002 میلادی، توجه به ویژگی های مطلوب مخلوط های آسفالتی از قبیل استحکام، دوام، انعطاف پذیری، مقاومت در برابر خستگی، مقاومت در برابر لغزش، نفوذناپذیری، سهولت کاربرد باید بیش از پیش مدنظر قرار گیرد. قیر، ماده چسبنده مخلوط های آسفالتی و جزء ثابت و جدایی ناپذیر آن است. لذا ارزیابی تأثیر قیر در ساختار رویه های آسفالتی ساده نیست. از نخستین مراحل تهیه آسفالت که الزاماً باید قیر را گرم کرد، تغییر خواص فیزیکی و شیمیایی آن آغاز می شود، بعداز پخش و تراکم مخلوط آسفالتی و نیز در طول بهره دهی که رویه آسفالتی مستقیماً در معرض تأثیر نور، یخبندان و نوسانات دمای محیط قرار دارد، این فرآیند تغییر بدون وقفه ادامه پیدا می کند. امروزه علاوه بر قیر و مصالح سنگی تشکیل دهنده مخلوط های آسفالتی از مواد دیگری به نام افزودنی ها یا اصلاح کننده های قیر به منظور اصلاح و بهبود برخی از خواص قیر و درنتیجه مخلوط های آسفالتی استفاده می شود. هدف از این پژوهش ارزیابی بهبود خصوصیات رئولوژی قیر با استفاده از اصلاح و بهبود خواص آن با استفاده از نانو ذرات است تا بتوان راهکاری مناسب جهت افزایش قابلیت روسازی های آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی همچنین عوامل مخرب محیطی ارائه نمود. نتایج تحقیقات نشان میدهد که افزودن نانو اکسیدآهن و آلومینیوم موجب بهبود خصوصیات فیزیکی قیر خالص و همچنین خصوصیات شیارافتادگی قیر می گردد.